جو انگیزشی مربی، نیازهای روانشناختی، انگیزش درونی و مشارکت ورزشی مداوم در دختران نوجوان ورزشکار

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین جو انگیزشی ایجاد شده توسط مربی، رضایت مندی از نیازهای روان شناختی پایه، انگیزش درونی و تداوم مشارکت ورزشی در دختران نوجوان ورزشکار بود. جامعه آماری، شامل دختران نوجوان ورزشکار شهر تبریز بود که در سال 92 به طور منظم در رشته های ورزشی مختلف فعالیت می کردند. 204 نفر به طور تصادفی به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های رضایت مندی از نیاز روان شناختی در ورزش، مقیاس جو انگیزشی، مقیاس انگیزش ورزشی و قصد تداوم مشارکت ورزشی استفاده شد. در تحلیل داده ها، از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد جو انگیزشی تکلیف محور، ارتباط مثبتی با رضایت مندی از نیازهای روان شناختی پایه دارد. در حالی که جو خود محور، شاخص پیش بین منفی معنا داری از نیاز پایه ارتباط ادراک شده (β=-0.25, p˂0.01) بود. جو تکلیف محور، شاخص پیش بین غیر مستقیمی از انگیزش درونی (β=0.5, p˂0.01) و قصد تداوم مشارکت ورزشی (β=0.13, p˂0.01) دختران نوجوان بود. رضایت مندی از نیازهای پایه نیز، شاخص پیش بین معنا داری از انگیزش درونی و قصد تداوم مشارکت ورزشی بود. نتایج این پژوهش بیانگر نقش مهم مربی به عنوان یک عامل تاثیرگذار بر انگیزش درونی و تداوم مشارکت ورزشی دختران نوجوان ورزشکار بود. بر طبق نتایج، پیشنهاد می شود مربیان بر جو انگیزشی تکلیف محور تاکید کنند